verdrietige en mooie momenten
Door: Marjanne
Blijf op de hoogte en volg Marjanne
11 Augustus 2014 | Oekraïne, Berehove
Beste lezers,
Hier dan weer een update van mij.
Er is weer veel gebeurd de afgelopen periode...in het land en in het ziekenhuis.
Allereerst natuurlijk die vreselijke vliegramp in het Oosten van Oekraïne waarbij zoveel Nederlanders zijn omgekomen. In het begin werd er hier niet over gepraat, maar op een gegeven moment begonnen mensen er wel over tegen ons. Dat het zo verschrikkelijk was. Het deed mij goed dat mensen meeleefden.
Ook is er nog steeds oorlog in het Oosten. Hier is het nog rustig. Wel werd er gedemonstreerd door vrouwen en moeders die niet wilden dat hun mannen en zonen naar de oorlog moe(s)ten.
Dan komt het toch wel wat dichterbij.
In het ziekenhuis hebben we de afgelopen periode twee keer drie weken zomerteams gehad. Dit was fijn, omdat de kinderen dan meer liefde en aandacht krijgen. En ook, omdat Jorien(mijn Nederlandse collega in het ziekenhuis) ziek was/is. Toen had ik hulp van een Nederlands meisje.
Vandaag 'alleen' gewerkt als Nederlandse, maar wel samen met Oekraïense zusters en dat ging goed. Ik mocht/kon ook lekker wandelen met het oudste meisje, zij is ruim een jaar.
En later met nog een paar andere kinderen op het balkon gespeeld/gezeten.
Er liggen nu 9 kinderen bij ons, de afgelopen week zijn er 2 kleintjes bijgekomen. Van de ene is de moeder ziek en daarom ligt haar dochtertje bij ons.
Het jongetje heeft hele jonge ouders. Ik kwam ze vanmorgen tegen nadat ze hun zoontje even hadden gezien.
Er ligt ook een meisje bij ons van 3 maanden vanwege haar gezondheid. Haar moeder kwam vorige week langs en zij heeft even met haar dochtertje op de gang gestaan. De moeder moest huilen en zei dat ze had gebeden voor haar kind. Een christelijke zuster kwam er ook bijstaan en zei iets over het geloof. Dat was een bijzonder moment, want eigenlijk mogen de ouders hun kind helemaal niet vasthouden en moeten wij het voor het raam laten zien.
Ook nog naar een begrafenis geweest van een jongetje van bijna 6 jaar in het zigeunerkamp. Een paar weken daarvoor had ik hem nog op de foto gezet met zijn broertjes en moeder. Ik geloof echt dat dit zo moest wezen. Toen ik hoorde dat hij was overleden ben ik meteen naar de fotozaak gegaan om de foto's te laten afdrukken en een close-up te laten maken van hem en zijn moeder.
Die heb ik laten inlijsten en de volgende dag na de begrafenis aan zijn ouders gegeven. De vader bedankte mij al meteen, maar een paar dagen later had hij met de ingelijste foto in het kamp gelopen en had hij tegen een andere Nederlandse vrijwilligster gezegd dat zij mij nogmaals moest bedanken. Zo dankbaar was hij. Voor mij was het een kleine moeite, voor hun een kleine troost in dit grote verlies.
Gelukkig maak ik ook leuke dingen mee. Zoals lekker zwemmen, uit eten en winkelen in een ander stad.
Dit was het wel weer! Tot de volgende keer!
Dankpunten; De groepen die geweest zijn in het ziekenhuis om te werken.
Het genieten in mijn vrije tijd van leuke dingen
Gebedspunten: Nog steeds de situatie in Oekraïne. Dat de rust/vrede weer zal keren!
De ouders/familie van het overleden jongetje, dat zij de troost en kracht van God
mogen/zullen ontvangen/ervaren
Voor wie mij een kaartje of iets anders wil sturen, is hier mijn adres.
Marjanne Buning
YKPAIHA
Zakarpatska obl.
Beregowo 90202
B. Chmelnytskoho 10-3
Oekraïne
Hier dan weer een update van mij.
Er is weer veel gebeurd de afgelopen periode...in het land en in het ziekenhuis.
Allereerst natuurlijk die vreselijke vliegramp in het Oosten van Oekraïne waarbij zoveel Nederlanders zijn omgekomen. In het begin werd er hier niet over gepraat, maar op een gegeven moment begonnen mensen er wel over tegen ons. Dat het zo verschrikkelijk was. Het deed mij goed dat mensen meeleefden.
Ook is er nog steeds oorlog in het Oosten. Hier is het nog rustig. Wel werd er gedemonstreerd door vrouwen en moeders die niet wilden dat hun mannen en zonen naar de oorlog moe(s)ten.
Dan komt het toch wel wat dichterbij.
In het ziekenhuis hebben we de afgelopen periode twee keer drie weken zomerteams gehad. Dit was fijn, omdat de kinderen dan meer liefde en aandacht krijgen. En ook, omdat Jorien(mijn Nederlandse collega in het ziekenhuis) ziek was/is. Toen had ik hulp van een Nederlands meisje.
Vandaag 'alleen' gewerkt als Nederlandse, maar wel samen met Oekraïense zusters en dat ging goed. Ik mocht/kon ook lekker wandelen met het oudste meisje, zij is ruim een jaar.
En later met nog een paar andere kinderen op het balkon gespeeld/gezeten.
Er liggen nu 9 kinderen bij ons, de afgelopen week zijn er 2 kleintjes bijgekomen. Van de ene is de moeder ziek en daarom ligt haar dochtertje bij ons.
Het jongetje heeft hele jonge ouders. Ik kwam ze vanmorgen tegen nadat ze hun zoontje even hadden gezien.
Er ligt ook een meisje bij ons van 3 maanden vanwege haar gezondheid. Haar moeder kwam vorige week langs en zij heeft even met haar dochtertje op de gang gestaan. De moeder moest huilen en zei dat ze had gebeden voor haar kind. Een christelijke zuster kwam er ook bijstaan en zei iets over het geloof. Dat was een bijzonder moment, want eigenlijk mogen de ouders hun kind helemaal niet vasthouden en moeten wij het voor het raam laten zien.
Ook nog naar een begrafenis geweest van een jongetje van bijna 6 jaar in het zigeunerkamp. Een paar weken daarvoor had ik hem nog op de foto gezet met zijn broertjes en moeder. Ik geloof echt dat dit zo moest wezen. Toen ik hoorde dat hij was overleden ben ik meteen naar de fotozaak gegaan om de foto's te laten afdrukken en een close-up te laten maken van hem en zijn moeder.
Die heb ik laten inlijsten en de volgende dag na de begrafenis aan zijn ouders gegeven. De vader bedankte mij al meteen, maar een paar dagen later had hij met de ingelijste foto in het kamp gelopen en had hij tegen een andere Nederlandse vrijwilligster gezegd dat zij mij nogmaals moest bedanken. Zo dankbaar was hij. Voor mij was het een kleine moeite, voor hun een kleine troost in dit grote verlies.
Gelukkig maak ik ook leuke dingen mee. Zoals lekker zwemmen, uit eten en winkelen in een ander stad.
Dit was het wel weer! Tot de volgende keer!
Dankpunten; De groepen die geweest zijn in het ziekenhuis om te werken.
Het genieten in mijn vrije tijd van leuke dingen
Gebedspunten: Nog steeds de situatie in Oekraïne. Dat de rust/vrede weer zal keren!
De ouders/familie van het overleden jongetje, dat zij de troost en kracht van God
mogen/zullen ontvangen/ervaren
Voor wie mij een kaartje of iets anders wil sturen, is hier mijn adres.
Marjanne Buning
YKPAIHA
Zakarpatska obl.
Beregowo 90202
B. Chmelnytskoho 10-3
Oekraïne
-
11 Augustus 2014 - 16:32
Lydia:
Lieve Marjanne,
Ik leef met je mee en bid voor jou, je werk en de mensen in Oekraïne.
Ook al was het niet vaak, ik vond de keren dat we als groep met elkaar waren erg gezellig!
Heel veel succes met het goede werk dat je doet in Oekraïne ♡
Liefs, Lyd -
11 Augustus 2014 - 16:59
Esther:
Lieve Marjanne,
Wat mag jij toch een liefde brengen in zulke moeilijke situaties! We leven hier met je mee!
Liefs en zegen,
Ronald en
Esther -
11 Augustus 2014 - 20:49
Koosje Jacobi:
Lieve Marjanne,
wat fijn dat je zo bijzonder iemand bent,voor de kindjes .Dat zo het vaderhart van De Here Jezus mag laten zien..En ook bijzonder voor ons natuurlijk.Veel zegen en liefs
Koosje Jacobi -
12 Augustus 2014 - 12:11
Bianca (Children's Relief):
Bedankt voor je verslag Marjanne.
Gods zegen toegewenst! -
13 Augustus 2014 - 10:04
Lionda:
Hoi marjan,
Mooi verslag, maar wat een emotie erin. Ik voelde dit en bid ook dat het je sterk mag maken met wat je doet.
Gr lionda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley